تمزق ال روتا تور کاف قد یکون اکثر شیوعا من حیث الالم و العجز عند کتف الکبار. تمزق ال روتاتور کاف یسبب بضعف و عجز الکتف و القیام بنشاطات الیومیة کتمشیط الشعر او ارتداء الملابس قد یکون امر مولم و صعب للمصابین.
قد یتکون الکتف
من ثلاثة عظام: عظم الترقوة، عظم الکتف، و عظم الذراع.
راس العظم قد یکون مدور و مفتوح و قد تکون حفرة فی عظم الکتف. ال روتاتورکاف قد یکون مولف من اربعة عضلات و التی تبین بشکل اوتار و تغطی راس عظم الذراع او العضد و تلصق به و تسبب بصعود او دوران عظم الذراع. (الصورة1)
الاکیاس المضادة للاحتکاک قد تقع بین العظم و الروتاتورکاف و التی تسمی ب البورس. هذا البورس یسبب بتحرک الروتاتورکاف بسهولة علی راس عظم الذراع. عندما یتمزق الروتاتورکاف او یتضرر هذا الامر یسبب بتالم و التهاب البورس.
تعریف المرض:
عادة تتمزق احدی او عدة اوتار من الروتاتورکاف و التمزق یبدا بضعف الاوتار او تصبح الاوتار بشکل خیوط و باقل نشاط یومی کرفع الاجسام الثقیلة یتمزق الروتاتورکاف بشکل کامل. (الصورة2)
اسباب التمزق:
- التمزق الحاد: کالوقوع علی الید او رفع الاجسام الثقیلة.
- التمزق الموخر الناتج من العمر: اثر ارتفاع العمر قد تضعف الاوتار و بعد ذلک اثر القیام بنشاط یومی عادی تتمزق الاوتار.
عوامل الخطرة:
العمر الاعلی من ال 40 عاما، نشاطات ریاضیة متکررة التی تحتاج الی ارتفاع الید ک ممارسة التنس او کرة السلة، القیام باعمال مثل الرسم، او حیاکة السجاد و قص علی هذا.
العلائم:
- الشعور بالالم فی حین الاستراحة او عند المنام خاصة اذا نمنا علی کتف المصاب.
- الشعور بالم عندما رفعنا او نزلنا الکتف فی بعض الحرکات.
- ضعف در بالا آوردن یا چرخاندن شانه
- احساس صدا و خش خش در شانه حین بعضی حرکات
درد ابتدا خفیف است و با حرکاتی مثل بالا آوردن دست تشدید می گردد اما به مرور درد افزایش یافته و باعث درد شبانه و در حال استراحت می گردد. (شکل 3) نشانگر درد حین بالا آوردن شانه است.
تشخیص:
پس از معاینه پزشک بهترین راه تشخیص MRI است.
درمان:
- غیر جراحی: در صورتی که پارگی ناکامل باشد و بیمار درد شدیدی نداشته باشد:
الف- استراحت
ب- جلوگیری از فعالیتهایی که درد را تشدید کند
ج- فیزیوتراپی
د- تزریق استروتید در محل پارگی (شکل 4)
- جراحی:
الف- درصورتی که پارگی کامل باشد
ب- اگر درد بیش از چندماه طول بکشد
ج- اگر پارگی به صورت حاد ایجاد نشده باشد
د- ضعف و کاهش عملکرد شانه ایجاد شده باشد.
انواع جراحی:
الف- جراحی باز: روش قدیمی تر است که با برش روی شانه و دوختن تاندون به صورت باز انجام می شود.
ب- جراحی بستر یا آرتروسکوپی: این روش جدید بوده و جراح بوسیله یک سوراخ دوربینی داخل شانه وارد نموده و از طریق تلویزیون محل آسیب را مشاهده می کند. سپس بوسیله سوراخ کوچک دیگری و با استفاده از لوازم خاص ترمیم تاندون را انجام می دهد. (شکل 4 و 5 و 6 و7)
فیزیوتراپی بعد از جراحی:
الف- بی حرکتی: معمولا نیاز به 4 هفته بی حرکتی وجود دارد.
ب- حرکات غیر فعال: پس از هفته 4 حرکات شانه توسط فیزیوتراپ شروع می شود.
ج- حرکات فعال: پس از 6 هفته حرکات فعال توسط بیمار شروع می شود.
پس از 4 الی 6 ماه شانه تقریبا به حالت نرمال برمی گردد.
